สวัสดีครับ วันนี้ขอมีควันหลงจากวันเด็กซักเล็กน้อย พอดีผมพาเจ้าตัวเล็กสุดแสนไปเที่ยววันเด็กด้วย จริงๆตอนแรกก็ขี้เกียจอยู่แหละครับ อยากจะไปเดินเล่นแค่แถวๆบ้าน ไปไกลมันก็เหนื่อย แต่ตัวเล็กตื้อมาก สุดท้ายต้องพาไปจนได้
ที่ที่ผมเลือกไปคือที่ สาลาว่าการกรุงเทพมหานครครับ ผมคิดว่าที่นี่น่าจะกลับบ้านได้สะดวกที่สุดมากกว่าที่อื่น และผมก็คิดถูกครับ เพราะกลับบ้านง่ายจริง งานในวันนี้มีกิจกรรมให้เล่นเป็นพวกเกมส์ ต่อยมวย โยกเอว โยนลูกบาส ลูกบอล และอื่นๆ แถมมีฐานเล็กๆให้เด็กๆระบายสีรู้จักความปลอดภัยบนท้องถนน แจกกระปุกให้เด็กๆรู้จักการออม และมีระบายสีตุ๊กตา ผมว่าดีมากเลยครับ งานนี้มีอะไรหลากหลายให้เด็กๆเล่น แต่บังเอิญผมไปช้านิดนึง ของหมดเขาปิดบูทหนีกันเยอะครับ อิอิ
แต่ที่ผมว่ามันน่าโมโหมากที่สุดคือเหล่าคนเห็นแก่ตัวที่คิดจะไปเอาแต่ของแจกอย่างเดียวนี่แหละครับ บางคนไม่คิดอยากจะทำกิจกรรมอะไรซักอย่างไปถึงจะขอแต่ของ เอานู่นนี่ แซงคิวบ้างล่ะ เบียดแซรก สารพัดเลยล่ะครับ แต่ถ้าใครจะมาเอาของฟรีมันไม่มีปัญหาหรอกครับ หากคุณเห็นคุณค่าของที่เขาแจกมา อย่างผมได้หมวกไว้สวมรองก่อนใส่หมวกกันน๊อค ดีครับของชิ้นนี้มีประโยชน์มากเวลาขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วใครรังเกียจ ก็ใส่หมวกนี้ครอบได้ครับ อีกอย่างคือกระปุกออมสิน เอาไว้ให้ตัวเล็กใส่เงิน ผมมีหลายกระปุกมากๆตัวเล็กก็ใส่เงินที่ให้ไปจนครบทุกกระปุก สุดท้ายคือตุ๊กตาพวงกุญแจ ได้จากการไปเล่นเกมส์ตามฐานต่างๆครับ ดีเลย เอามาห้อยใส่กระเป๋าได้ แต่ที่ผมนึกเสียใจ ผมเห็นของเหล่านี้ถูกทิ้งข้างทาง เหมือนของไม่มีค่า วันนี้เขามีแจกเฟรนช์ฟราย นัตเก็ต ข้าว และอื่นๆ ผมก็เห็นทิ้งเต็มไปหมด ทำไมรับของมาแล้วไม่กินล่ะครับ หรือเห็นว่าของฟรีก็ไปเอาๆ กันไม่กินก็ทิ้งไม่เสียดาย เห็นแก่ตัวจังเลยนะครับ
สุดท้ายนี้ผมคิดว่างานวันนี้เขาจัดมาได้ดีครับ เด็กๆเล่นกันสนุกสนาน แต่ผู้ใหญ่นี่แหละครับที่ละโมบมากเกินไป หวังแต่จะไปเอาของฟรีๆ ไม่ได้คิดเลยว่าพาตัวเล็กมาเที่ยว บางทีก็อย่าน่าเกลียดมากไปนะครับ สังคมไทยทุกวันนี้มันแย่มากพอแล้ว ว่าแล้วผมเลยเดินไปหาข้าวกินแถวๆนั้นดีกว่า สวัสดีครับ