Pepsi กระป๋อง slim 12 บาท
คลังเก็บผู้เขียน: kilvalrikan
ความคิดแตกต่าง
สวัสดีครับ หลายวันนี้มีหลายคนมาทักผมเหมือนกันว่าผมอ่ะเสื้อแดงหรือเปล่า ผมก็บอกแบบเต็มปากว่าผมอ่ะเสื้อแดง แล้วเขาก็มาด่าๆผม ผมก็เพลียนิดๆนะครับ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร โดยส่วนตัวผมแล้วผมคิดว่าเรื่องความคิดทางการเมืองแตกต่างกันมันเรื่องธรรมดามาก คุณจะชอบใคร จะเป็นสลิ่ม เป็นเสื้อเหลือง หลากสี เสื้อแดง เสื้อเขียว หน้ากาก อะไรต่างๆนาๆ ผมก็ไม่เคยไปว่าใครอ่ะครับ ถือว่าเขามีความคิดแตกต่างไม่เหมือนเราก็ได้แต่รับฟังความคิดเหล่านั้นไว้ เปรียบเทียบกันอาจจะเหมือน คุณใช้ iPhone ส่วนผมใช้ Android หรือ ผมเชียร์เชลซ๊ แล้วคุณเชียร์แมนยู มันก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่มันจะต้องมานั่งทะเลาะกันให้มันเหนื่อยเลยอ่ะครับ ถึงจะรักใครชอบใคร ก็เป็นเพื่อนกันได้ คุยกันได้ ถ้าเกิดทุกคนคิดที่ใช้ iPhone คิดว่าพวกใช้ Android เป็นศัตรู หรือพวกเชียร์แมนยู เห็นคนเชียร์ ลิเวอร์พูลเป็นศัตรูแล้ว แนวคิดแบบนี้อันตรายครับ เขาคิดไม่เหมือนเรา ไม่ใช่ว่าจะเป็นศุตรูกันซักหน่อยครับ ยังไงบางทีก็ปล่อยวางกันบ้างเหอะครับ ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน เลี้ยงลูกเมีย เลี้ยงอีหนู น้องๆ ให้สบายใจกัน ส่วนใครที่อึดอัดว่าผมเป็นเสื้อแดง ก็สามารถ Unfriend Unfollow ผมไปได้เลยครับ แต่ผมบอกไว้ตรงนี้เลยครับ ว่าถึงคุณจะชอบใคร เป็นเสื้อสีอะไร ชอบใส่หน้ากาก V หน้ากากแดง หน้ากาก Action หรือไอ้มดแดง ผมก็เป็นเพื่อนกับพวกคุณทุกๆคนครับ รักกันไว้ครับ
คลั่ง ingress จัด
My First native IOS App
หลังจากเล่น Sencha มานาน สุดท้ายต้องมาฝึกเขียนแบบ Native แล้วเพราะว่า Sencha มันทำ App ขายไม่ได้ถ้าทำขายต้องจ่ายค่า License แพงมาก ช่างแม่ง ใช้ Xcode เขียนเองสดๆไปเลย ไม่ยากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ง่ายที่จะทำความเข้าใจกับมัน ขอเวลาซํกนิ้สส เดี๋ยวก็เป็นเอง อิอิ
ลอง Xamarin ios android wp Dev Tool
หลังจากเล่น Sencha มานานตอนนี้เจอ Xamarin Dev tool สำหรับเขียน App แบบชิวๆโดยใช้ C# น่าจะเล่นง่ายกว่า Sencha มากๆ รีบไปลองดีกว่า
เปลี่ยนใช้ Tumblr เต็มตัว
หลังจากใช้ Blogger มาหลายเดือนตั้งแต่ย้ายจาก WordPress และได้ลองใช้ Tumblr มาซักระยะ ต้องบอกเลยว่า Tumblr สามารถตอบโจทย์ของคนที่ชอบโพสไปเรื่อยๆ และใช้อุปกรณ์พกพาโพสสิ่งที่ได้ไปเจอมา ซึ่ง Wordprees และ Blogger ยังไม่สามารถตอบโจทย์ตรงนี้ได้ เลยต้องเปลี่ยนแปลงกันเล็กน้อย หวังว่า Tumblr จะพัฒนาเรื่อยๆ และไม่ทำให้ผิดหวังนะครับ ^^
จะร้อนไปไหน
สวัสดีครับ หายหน้าหายตาไปนานอีกแล้วผม ทำไงได้ผมต้องย้ายบ้านแล้วยุ่งกับการจัดของ แถมงานก็เยอะ ทำกันไม่ไหวเลยทีเดียว แต่ในที่สุดผมก็สามารถปลีกตัวมาเขียน Blog ได้ซักทีครับ
ช่วงนี้หลายคนคงต้องพบกับสภาพอากาศแบบว่าใครที่นั่งทำงานห้องแอร์ คงเฉยๆ แต่พอพักกลางวันแล้วล่ะก็ต้องเกี่ยงกันไปซื้อข้าวกินจนต้องสั่งบริการต่างๆอยู่ใช่ไหมครับ ส่วนใครที่ต้องออกข้างนอกบ่อยๆคงบ่นกันมากแน่ๆว่าทำไมมันร้อนแบบนี้ ผมก็คนหนึ่งที่มีปัญหามากเพราะเหงื่อออกง่ายครับ แค่นั่งห้องแอร์หากแอร์ไม่เย็นพอเหงื่อก็ออกแล้ว ยังดีนะครับที่ยังได้นั่งห้องแอร์ หากอยู่ข้างนอกนี่ไม่ไหวแน่ แล้วทำยังไงถึงจะไม่ร้อนมากล่ะครับ ผมพอมีวิธีอยู่บ้างลองทำตามดูนะครับ
อย่างแรกเลย กางร่มครับ เวลาเดินไปข้างนอกตอนเที่ยงๆพยายามกางร่มไว้ ถึงแม้ว่ามันจะไปเกะกะคนอื่นก็เหอะครับ วิธีนี้ช่วยได้มากเลยครับ
แบบที่สอง ใช้คนอื่นออกไปข้างนอกแทน หากใครไม่อยากออกจริงๆ ก็หาผู้เคราห์ร้ายออกไปแทนครับ แต่ถ้าเกิดเป็นงานตัวเองล่ะก็วิธีนี้คงไม่ช่วยอะไร
สาม ใส่เสื้อแขนยาว แต่ไม่ใช่เสื้อหนาๆนะครับ เป็นเสื้อเชิทผ้าบางๆหน่อยก็ดีครับ เพราะวิธีนี้ทำให้แดดไม่สมผัสผิวเราโดยตรง มันจะร้อนแค่ตรงเสื้อผ้าครับ ช่วยได้ค่อนข้างเยอะทีเดียว แถมทำให้ผิวไม่โดนแดดแรงๆทำร้าย
สุดท้ายแล้วครับ กินน้ำเยอะๆครับ หน้าร้อนแบบนี้เสียเหงื่อมากครับ เราควรกินน้ำเยอะๆเพื่อทดแทนสิ่งที่เสียไปครับ วิธีนี้ทำให้เราไม่อ่อนเพลีย แล้วก็สุขภาพดีด้วยนะครับ
นี่ก็เป็นวิธีคิดคลายร้อนแบบของผม แต่ถ้าใครมีวิธีอะไรที่ดีกว่านี้ แนะนำกันได้ครับ
โตไวไปไหม
สวัสดีครับหายไปนานพอสมควรเลยครับหลังจากวันเด็ก ตอนนี้ใกล้ตรุษจีนแล้วเด็กๆหลายคนน่าจะรออั่งเปาจากผู้ใหญ่แน่ๆเลย แต่สำหรับคนเป็นพ่อแล้ว อั่งเปามีให้ได้ทุกวันล่ะครับ ถ้าเจ้าตัวน้อยทำตัวน่ารัก และอยู่ในโอวาท
ตอนนี้เจ้าตัวเล็กของผมอายุได้สี่ขวบแล้ว ถึงเวลาต้องเข้าโรงเรียนกับเขาแล้วหลังจากอยู่บ้านมานาน แต่ก็ได้แม่เขาสวนหลายๆเรื่องทำให้เขาเขียนหนังสือได้ ท่อง ก.ไก่ ได้ หรือแม้แต่จำสีหรือตัวเลขได้แล้ว ผมตื่นเต้นมากๆที่จะต้องพาเขาไปสมัครเรียนแล้ว ตอนนี้ผมก็หาโรงเรียนอยู่หลายที่ให้เจ้าตัวเล็ก แต่จะเป็นที่ไหนก็คงไม่น่าจะไกลบ้านนัก เพราะไปรับไปส่งได้สะดวก ส่วนเรื่องการเรียนการสอน ไม่น่าจะต้องห่วงมาก เพราะโรงเรียนไหนคงจะสอนไม่ต่างกันนัก ห่วงแต่ว่าไอ่ตัวเล็กจะแอบไปแกล้งเพื่อนหรือเปล่า เพราะซนมากๆ ห่วงว่าเขาจะเข้ากับสังคมได้ไหม เพื่อนจะเยอะไหม ห่วงว่าจะไปกวนคุณครูหรือเปล่า คิดๆแล้วก็ห่วงเยอะเหมือนกัน
แต่สำคัญที่สุดหัวอกพ่อแม่คงอยากจะเห็นเจ้าตัวเล็กใส่ชุดนักเรียนเดินไปโรงเรียนด้วยกัน ก็ถือว่าเป็นความสุขที่สุดแล้วล่ะครับ จากแต่ก่อนแม่ผมก็ไปส่งผมไปโรงเรียนอนุบาลทุกวัน ผมน่ะงอแงมากๆ ไม่ชอบเลยโรงเรียน กลัวว่าเจ้าตัวเล็กของผมจะติดนิสัยไปไหม ยังไงเปิดเทอมนี้รู้กันแน่ครับ
สุดท้ายนี้รู้สึกว่าตัวเองแก่จัง ช่วงเวลาไม่นานจากแต่ก่อนเจ้าตัวเล็กยังตัวแดงๆ อุ้มไปมาได้อยู่เลย เดี๋ยวนี้กลายเป็นตัวใหญ่ขึ้น ซนขึ้น พูดเก่งขึ้นมาก และก็เป็นเพื่อนคุยกับเราได้อีก คิดถึงชีวิตวัยเด็กจริงๆ
วันเด็ก 2556
สวัสดีครับ วันนี้ขอมีควันหลงจากวันเด็กซักเล็กน้อย พอดีผมพาเจ้าตัวเล็กสุดแสนไปเที่ยววันเด็กด้วย จริงๆตอนแรกก็ขี้เกียจอยู่แหละครับ อยากจะไปเดินเล่นแค่แถวๆบ้าน ไปไกลมันก็เหนื่อย แต่ตัวเล็กตื้อมาก สุดท้ายต้องพาไปจนได้
ที่ที่ผมเลือกไปคือที่ สาลาว่าการกรุงเทพมหานครครับ ผมคิดว่าที่นี่น่าจะกลับบ้านได้สะดวกที่สุดมากกว่าที่อื่น และผมก็คิดถูกครับ เพราะกลับบ้านง่ายจริง งานในวันนี้มีกิจกรรมให้เล่นเป็นพวกเกมส์ ต่อยมวย โยกเอว โยนลูกบาส ลูกบอล และอื่นๆ แถมมีฐานเล็กๆให้เด็กๆระบายสีรู้จักความปลอดภัยบนท้องถนน แจกกระปุกให้เด็กๆรู้จักการออม และมีระบายสีตุ๊กตา ผมว่าดีมากเลยครับ งานนี้มีอะไรหลากหลายให้เด็กๆเล่น แต่บังเอิญผมไปช้านิดนึง ของหมดเขาปิดบูทหนีกันเยอะครับ อิอิ
แต่ที่ผมว่ามันน่าโมโหมากที่สุดคือเหล่าคนเห็นแก่ตัวที่คิดจะไปเอาแต่ของแจกอย่างเดียวนี่แหละครับ บางคนไม่คิดอยากจะทำกิจกรรมอะไรซักอย่างไปถึงจะขอแต่ของ เอานู่นนี่ แซงคิวบ้างล่ะ เบียดแซรก สารพัดเลยล่ะครับ แต่ถ้าใครจะมาเอาของฟรีมันไม่มีปัญหาหรอกครับ หากคุณเห็นคุณค่าของที่เขาแจกมา อย่างผมได้หมวกไว้สวมรองก่อนใส่หมวกกันน๊อค ดีครับของชิ้นนี้มีประโยชน์มากเวลาขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วใครรังเกียจ ก็ใส่หมวกนี้ครอบได้ครับ อีกอย่างคือกระปุกออมสิน เอาไว้ให้ตัวเล็กใส่เงิน ผมมีหลายกระปุกมากๆตัวเล็กก็ใส่เงินที่ให้ไปจนครบทุกกระปุก สุดท้ายคือตุ๊กตาพวงกุญแจ ได้จากการไปเล่นเกมส์ตามฐานต่างๆครับ ดีเลย เอามาห้อยใส่กระเป๋าได้ แต่ที่ผมนึกเสียใจ ผมเห็นของเหล่านี้ถูกทิ้งข้างทาง เหมือนของไม่มีค่า วันนี้เขามีแจกเฟรนช์ฟราย นัตเก็ต ข้าว และอื่นๆ ผมก็เห็นทิ้งเต็มไปหมด ทำไมรับของมาแล้วไม่กินล่ะครับ หรือเห็นว่าของฟรีก็ไปเอาๆ กันไม่กินก็ทิ้งไม่เสียดาย เห็นแก่ตัวจังเลยนะครับ
สุดท้ายนี้ผมคิดว่างานวันนี้เขาจัดมาได้ดีครับ เด็กๆเล่นกันสนุกสนาน แต่ผู้ใหญ่นี่แหละครับที่ละโมบมากเกินไป หวังแต่จะไปเอาของฟรีๆ ไม่ได้คิดเลยว่าพาตัวเล็กมาเที่ยว บางทีก็อย่าน่าเกลียดมากไปนะครับ สังคมไทยทุกวันนี้มันแย่มากพอแล้ว ว่าแล้วผมเลยเดินไปหาข้าวกินแถวๆนั้นดีกว่า สวัสดีครับ
สวัสดีปีใหม่
วันนี้วันปีใหม่ 1 มกราคม 2556 ปีมะเส็ง ปีที่ผมมีอายุครบ 2 รอบพอดี (24 ปี) และบทความนี้เป็นบทความแรกของผมในปีใหม่นี้ด้วยครับ ก่อนอื่น ผมขออวยพรผู้ติดตาม Blog ผมให้มีความสุขความเจริญในวันปีใหม่ คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา ทำกิจการ งานใดๆ ไม่มีอุปสรรค์ หรือถ้ามีขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี ขอให้เงินทองหาง่ายดังใจนึก นึกถึงเงินก็ขอให้ได้งาน สุขภาพแข็งแรงปราศจากโรคภัย มีโรคเรื้อรังอะไรก็ขอให้หายขาดกันทุกๆคน สุดท้ายนี้ขอให้ติดตามบล๊อคของผมกันไปนานๆครับ รับรองว่าปีหน้าผมจะโพสให้ถี่ขึ้นครับ
และปีใหม่นี้ผมก็มีเรื่องอยากจะฝากทุกๆคนครับ พอดีช่วงนี้ผมเริ่มเขียนนิยายในเว็บ Dek-D ก็อยากจะให้ผู้ติดตามบล๊อคผมเป็นกำลังใจและช่วยติดตามนิยายของผมกันด้วยนะครับ สวัสดี